“Opzij, opzij, opzij.
Maak plaats, maak plaats, maak plaats.
We hebben ongelofelijke haast.”
Herman van Veen zong er in mijn jeugd al over: De haastige spoed waarmee we door het leven razen. Altijd druk zijn, tijdgebrek ervaren, niets willen missen en overspoeld worden door alle (digitale) informatie en communicatie… Onze hersenen staan continu onder hoogspanning. De laatste tijd staan de kranten vol met artikelen over de oorzaken en desastreuze gevolgen van een gestrest bestaan. Vooral de jongere generatie leidt enorm onder onze snelle manier van leven.
Het is lastig om relaxed te blijven in deze chaotische wereld, met zijn overvloed aan keuzes en prikkels. Stilte, alleen zijn met jezelf en ontspanning is de nieuwe luxe. Ook ik heb nog te vaak het gevoel gestrest te zijn over de verkeerde dingen en te weinig rust in te bouwen. Vooral nu we kort op elkaar zorgelijke berichten hebben ontvangen over de gezondheid van een aantal dierbaren, word ik met mijn neus op de feiten gedrukt. Het leven is simpelweg tè waardevol om snel aan je voorbij te laten gaan. We zijn zo gewend geraakt aan het “rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en weer doorgaan”, dat we vaak vergeten te genieten van dat wat er NU is.
Dit laatste is ook één van de belangrijkste oplossingen: Je zo nu en dan compleet onttrekken aan de prikkels en het lawaai, door stilte-momenten in te lassen. Want het leven is te kostbaar om voorbij te laten vliegen. Dus toen ik laatst een heerlijke boswandeling ging maken in het bos, bleef mijn smartphone thuis. Onder het mom van…
“Een andere keer misschien!”
Persoonlijke column van AnneMeijs Schuurman, hypnosetherapeut Centrum Proza